Het kerkje in Hijum
Op de één of andere manier trekken ze altijd mijn aandacht, hoewel ik niet bepaald religieus ben aangelegd.
Het zijn bakens in het landschap, als je er mee bekend bent zie je aan de toren waar je bent. In het oude kweldergebied aan de Waddenkust staan ze vaak op een terp.
De kerken en kerkjes, elk dorp heeft er wel eentje, vaak ook meer. Als er geen geld was voor een kerk staat er wel een klokstoel.
Ze vertellen veel over de historie van het dorp en de streek waar ze staan. In het noorden van Friesland zijn het vaak bouwwerken uit de 12e en 13e eeuw. Romaanse bouwstijl heb ik ondertussen geleerd, in de loop van de eeuwen verfraaid, uitgebreid, gerenoveerd of opnieuw gebouwd, vanwege watersnood of andere rampspoed.
De terpen waarop ze staan waren in die tijden bittere noodzaak. De voeten droog houden, wachten tot het water weer wegtrok door de kwelders, ondertussen hopend op betere en vooral drogere tijden.
De landerijen waren toen al vruchtbaar. Hoe groter de terp, hoe rijker het dorp. Tegenwoordig lijken veel terpen op heuvels die zo uit het land omhoog steken, strak afgestoken. Meestal omdat ze afgegraven zijn toen de dijken kwamen en de noodzaak van een terp verdween. Als de kerk maar bleef staan en de doden rondom konden blijven rusten.
Als je langs Hijum rijdt over de N357 richting de boot naar Ameland, torent het kerkje hoog boven het landschap uit, in de lente en zomer verstopt achter de bladeren van de rondom beschermende bomen.
Ik stopte er afgelopen dinsdag even, de bomen nog niet dicht, gelegenheid om een mooi plaatje te schieten. Loop eens om de kerk heen, je hebt er mooi zicht op het dorp en de landerijen, je kan ver kijken bij helder weer. Je proeft de historie, hoe moet het hier geweest zijn in de tijd dat de terp werd opgeworpen?
St. Nicolaaskerk heet het kerkje, allang niet meer in gebruik waarvoor hij ooit was bedoeld, maar mooi zoals hij is, baken in het land en stil verteller van een stukje geschiedenis.
Friesland, wat ben je mooi.
Reacties
Een reactie posten