Backpack

Onze vakantie in 2018 kon gelukkig doorgaan zoals we het graag wilden. Rondtrekken door Frankrijk, met een bestemming voor een week in het midden, daarna nog wat dagen terug. Hoort tenslotte allemaal bij de vakantie.
Ideale manier om meer van het land te zien, van de geplande weg af te gaan als je dat wilt, of gewoon doorharken over de overigens goede Franse snelwegen en péages.

Dit jaar hadden we een 4 stopper, eerst een nachtje Brabant met een bezoek aan onze kleindochter, volgende stop Normandië, met een bezoek aan Omaha Beach en de Amerikaanse Memorial begraafplaats met slachtoffers in de strijd daar rondom D-Day.
Daarna een paar nachten in Cognac, om iets meer van de geschiedenis van het beroemde drankje te achterhalen, maar ook, waar komt dat nou eigenlijk vandaan? Geschiedenis en cultuur in één. Laatste stop was Hossegor, waar we een week aan de Atlantische kust verbleven, vandaar uit kon er van alles worden ondernomen. Ook hier staan geschiedenis en cultuur voorop. Nieuwsgierig zijn als ontspaning.
Na Hossegor nog twee nachten Chateauroux en een nachtje Trier, dan zit het er weer op.

Vooral de reis van Hossegor naar Chateauroux stond strak gepland. Vroeg vertrekken, om de drukte van de Rocade van Bordeaux voor te blijven. Bordeaux is een behoorlijk knooppunt, de Rocade is een soort Pèriferique van Parijs, maar dan op een iets kleinere schaal.
We hadden alles geregeld met Marina, de vrouw die namens de verhuurders van het appartement de belangen behartigd. Keurig gemeld dat we weg zouden zijn.
Zo geschiedde, tot ik na 75 kilometer, onder het rijden nog wel, toch nog even de telefoon checkte. Ik had namelijk nog niets teruggehoord van Marina. Er stond een berichtje op de display. Het berichtje zei: "You forgot your backpack here".
Consternatie. Mijn rugtas. In mijn rugtas mijn trouwe metgezel, de camera. Met de extra lens........
"App maar dat we nu terugrijden" commandeer ik Vera. De eerst volgende afslag van de A63 richting Bordeaux liet nog even op zich wachten. Ondertussen proberen te bellen. Dat lukt vaak niet, na een paar keer proberen wel gelukkig. 
Marina geeft aan dat ze na het schoonmaken echt meteen terug moet, ze heeft maar tot 09:30 oppas voor haar kleine dochtertje. 
"We will make it!", ik weet het zeker denk ik.

Afslag en terug naar het zuiden, richting Hossegor. De navigatie zegt dat we 09:22 terug zijn. Ik denk dat het sneller kan, zonder gekke fratsen.
En dat lukte. Om 09:18 bel ik aan bij het appartement in Hossegor. 81 kilometer in 44 minuten, niet gek al zeg ik het zelf. Marina geeft de rugtas en ook nog mijn vest. In het vest de sleutels van mijn werk en thuis.... Ik heb haar nog zeker tien keer bedankt.
Vera heeft maar één ding te zeggen. "Ik neem aan dat we nu weer gelijk staan? Je weet wel, sleutels, Terschelling, een paar jaar terug?" Ik lach maar eens lief naar haar en zeg bekende woorden: "Wat bleef je rustig schat". Het antwoord was net zo verwacht: "Je wilt niet weten wat er écht in mijn hoofd om ging". Ik weet er alles van, sinds Terschelling 2016....

Afscheid van mijn Pa

"Well Papa go to bed now, it's getting late. Nothing we can say is gonna change anything now".

Het zijn de eerste regels van Bruce Springsteen's Independence Day. Het gaat over het afscheid tussen een vader en zijn zoon. Het liedje waar ik steeds weer bij terugkom als ik aan jou denk Pa. De momenten in mijn leven dat er stappen werden gemaakt en jij er altijd was.

Het is het liedje dat ik in mijn hoofd had, uitschreeuwde, als we weer eens mot met elkaar hadden, vroeger, thuis, het ging natuurlijk om de duiven, maar stiekum om veel meer. "Ik kan het zelf wel, laat me mijn gang nou gaan."

Het is het liedje dat ik in mijn hoofd had toen we bezig waren mijn schaarse spulletjes van Enkhuizen naar Hoorn te brengen. Ik ging op eigen benen en wist het allemaal zo goed. Je hielp met schilderen en veel te veel wijze raad. "Ik kan het zelf wel, laat me mijn gang maar gaan."

Bij de geboorte van de kinderen en minder mooie gebeurtenissen, altijd weer was je daar, samen met die andere kanjer, Moe.

Telkens weer was ik er blij mee en benauwde het me. "Ik kan het zelf wel, ik ga mijn eigen gang." 

Altijd keek ik verder, deed wat me goed dunkte, wat jij ervan vond scheelde me niet veel, tenminste dat dacht ik.
Ben in Friesland beland, heb daar mijn geluk en liefde gevonden. Je vaderlijke woorden tegen Vera bij haar eerste ontmoeting met jou zullen we beiden nooit vergeten..... 

Onderweg terug speelden er twee dingen in mijn hoofd. Inderdaad dat liedje van Bruce en de gedachte dat ik het allemaal zelf wel kan, dat ik dondersgoed weet waar ik mee bezig ben. "Ik kan het zelf, wat bedoel je nou?".

In de jaren na mijn verhuizing naar Friesland kwam er een soort rust over me heen, werden de laatste stappen omhoog in mijn carrière gezet, begon er in mijn hoofd meer ruimte te komen voor wat er echt belangrijk is.

Daarmee kwam ook het besef over wat jij en Moe voor ons allemaal hebben betekend. Het is onbetaalbaar wat jullie beiden voor ons hebben gedaan. Ik begon eindelijk te begrijpen wat het betekend om vader te zijn, een beter voorbeeld heb ik me achteraf niet voor kunnen stellen.

De laatste maanden heb ik met bewondering gekeken, ik zag je pijn, je worsteling, de opoffering van Moe voor jou. In de gesprekken die we nog hadden kwamen we steeds dichter bij elkaar, de cirkel is gaan sluiten. 

"I guess that we were just too much of the same kind". 

Nooit handig als dat tussen je in staat, je hebt eigenhandig dat muurtje nog gesloopt. Wat een wijsheid en liefde sprak daar uit.

"Papa, now I know the things you wanted, but you could not say. I swear I never meant to takes these things away."

Je weet het, we hebben het gezegd, maar toch.... je mocht eens mee luisteren. "Ik ga het echt zelf doen Pa, ik zou alleen willen weten hoe." Bedankt!

De grootste!

Het was vandaag de dag van Sven. De dag waarop die ellendige wissel in Vancouver moest worden weggepoetst. De dag dat de revanche op Jorrit Bergsma een feit moest worden. De dag waarop hij eindelijk die lege plek op zijn erelijst zou vullen. Goud op de 10 kilometer. De Olympische 10 kilometer, het toernooi waarop het hoogst haalbare gehaald moet worden.
Hij deed het op de vijf, al voor de derde keer, de ploegenachtervolging staat ook al achter zijn naam. 8 Olympische medailles heeft hij, in verschillende kleuren, maar die ene.....
Het is de dag van het ongelukje van Erben. Het is de dag van een verhaal over Anema, nieuws wat allang geen nieuws meer is.
Het is de dag van het verschrikkelijke nieuws van de zoveelste slachting onder scholieren in de USA. De dag dat ons hele land stil kwam te staan. Iedereen wilde het zien, het moest zijn moment, zijn bekroning op zijn meer dan majestueuze carrière worden.
Het is de dag van het aftreden van Jacob Zuma, een land in chaos achterlatend. De dag dat er een maximale eis wordt neergelegd tegen een jongen die zijn ouders vermoord. De dag dat er handgranaten op straat worden gevonden in Nieuwegein.
Het is de dag dat Ted Jan Bloemen weer laat zien dat hij een super is, mooie rit, verdiend gewonnen. De dag dat Bergsma eindelijk weer laat zien wat hij waard is, als het maar lang is, dan komt hij wel.
Het is toch vooral de dag van Sven. Hoe verlies eruit ziet weten we nu allemaal. Toegeven dat je het zelf niet hebt, geen vingerwijzing, geen uitvlucht. Gewoon slecht het zijn zijn eigen woorden. Hij heeft juist op dit moment laten zien dat hij de grootste is in schaatsland. Verloren, maar op een grootse manier. Dan pas ben je een echte klasbak!

Maak er wat moois van!

Goede morgen, zei de dame van het 7 uur journaal vanmorgen. Daarna kwam de opsomming van de ellende van de wereld.
Nord-Korea naait de boel weer op, illegale handel in beschermde dieren, drugs labs, politie heeft straks geen agenten meer en nog meer van dat fraais. Oh ja, best mooi weer, maar wel hagelbuien.

Goede morgen Nederland, zei de dame van de ochtendshow, direct na het Journaal. 
Nog meer ellende. Wat moet je doen tegen criminaliteit, tegen de griepepidemie die er nog helemaal niet is, er zijn ook nog deskundigen aangeschoven om hun licht te laten schijnen over nog meer negativiteit. 
Politiek maakt zich druk over TBS, dat hadden ze toch allang moeten regelen? Mosterd na de maaltijd, ik wordt er chagrijnig van.

Ik wens iedereen gewoon een Goede Morgen, met een plezierige dag en mooie verhalen vanavond over deze dag, als het tijd is om de ogen weer bijna te sluiten. 

Maak er wat moois van!

Herfst

Half oktober, vrijdagmiddag, uurtje of half één. Het voelt kil, maar toch niet zo, de wolken dik, je kan de regen grijpen. Dikke wind, het is herfst.

Middagwandeling, even een half uurtje buiten, frisse lucht, de kop even leeg. Breekpunt van de dag, dikke wind, het is herfst.

Een hoek om, windvlaag, dorre bladeren dwarrelen om me heen. Het geritsel van droge bladeren over de klinkers van de straat. Vertrouwd geluid, dikke wind, het is herfst.

Honden rennen achter een balletje aan. Ze glijden onderuit over het natte gras, hun baasje de kraag omhoog in een warme jas. Dikke wind, het is herfst.

Een meisje rent voorbij, de jas half dicht, onderweg naar de school, even verderop. Haar blik zegt opschieten, half rennend, half spelend. Dikke wind, het is herfst.

De eksters met hun staalblauwe gloed op het zwarte vleugeldek, gracieus bewegend. Allemaal wel iets in de bek, werkend aan het wintervet. Het voelt wat kil, dikke wind, het is herfst.

De laatste passen, regen striemt plots in het gezicht, snel naar binnen. De warmte van de kachel, mis het nu al, de dikke wind, het is herfst.

Verwarring

De afgelopen tijd ontmoette ik mensen die zichzelf vegetariër noemen. Als ik denk aan iemand die zegt vegetarisch te zijn, ga ik er vanuit dat er wordt bedoeld geen producten te eten waar iets van dierlijke oorsprong in zit. 
De mensen waar ik tegenop liep waren echter mensen die zeiden vegetarisch te zijn, terwijl ze wel zuivel producten en eieren aten.
Let wel, ik heb niets tegen mensen die vegetarisch door het leven willen gaan, maar dan wel graag met de juiste kennis van zaken en de juiste overwegingen.
In mijn ogen waren de genoemde mensen geen vegetariërs, wat me al op een paar blikken kwam te staan die niets aan duidelijk te wensen overlieten. Weer zo'n eentje las ik in de ogen. Opvallend was dat deze mensen direct de aanval kozen, of was het verdediging. Vegetarisch kon je zijn op allerlei niveaus beweerden ze. Na weer verder doorvragen bleek dat deze mensen bedoelden dat ze geen vlees aten, vegetarisch als in zorgen omtrent dierenwelzijn. Dezelfde reden waarom ze afwijzend staan tegen de bio-industrie.
Hoewel ik daar zelf een andere mening over toegedaan ben, snap ik deze beweegreden wel. Het is niet zo mooi wat we met zijn allen doen, maar moeten ons ook realiseren dat het niet uit luxe is ontstaan.
Beste manier om dit uit te leggen zag ik laatst op tv. Het betrof een kippen(of kuiken) houder die scharrel kuikens houdt op de manier zoals we dat ons in het verstedelijkte Nederland voorstellen. Van zijn bedrijf gingen dieren  weg als ze 12 weken oud waren, liefst hield hij ze nog langer in zijn stallen, maar dat was afhankelijk van de vraag die er op dat moment was naar zijn scharrels. De man maakte een opvallende opmerking, hij bleek heel wat realistischer dan de meeste mensen die zijn producten afnemen. Hij zei: "Als je eens lekker wilt eten, dan moet je vlees eten van een dier van mij, maar realiseer je goed dat je op deze manier de wereld niet gaat voeden." Reden: te duur en te arbeidsintensief om op grote schaal te doen.
Met één van de mensen die ik hierboven al noemde had ik een wat langer gesprek. Hij vertelde geen vlees te eten, dierenwelzijn stond hoog in zijn vaandel, wilde niet onnodig leed van dieren op zijn geweten hebben. "Eet je wel kaas, drink je melk?", vroeg ik hem. Hij beantwoordde bevestigend. Ja, dat deed hij, dat kwam toch van de melkkoeien? Hij kocht producten die biologisch waren geproduceerd, van echte weidemelk.
Toen ik hem vroeg of hij wel wist dat een koe eerst moet kalveren voor deze melk gaat geven, dat dat steeds opnieuw moest omdat na een bepaalde periode de aanmaak van melk gewoon stopt, omdat de natuur zelf bepaald hoeveel zoogtijd, lees melktijd, een jong dier nodig heeft om zelfstandig te worden, was het antwoord ontkennend. Nee, dat had hij zich niet gerealiseerd. Toen ik hem daarna vroeg hoeveel van die kalveren er werkelijk nodig zijn in de melkproductie om voldoende melk te produceren, was het antwoord duidelijk. Hij had geen idee. De volgende vraag was eigenlijk overbodig, het kwartje leek al gevallen. Veel van de kalveren die worden geboren worden afgemest, omdat ze niet nodig zijn voor de melkproductie, stierkalfjes zijn uiteraard overbodig.
Ik heb nog geïnformeerd of ik ook nog moest uitleggen wat er gebeurde met de leghennen, als deze waren uitgelegd, lees niet meer genoeg meergranen vrije uitloop scharrel eieren produceren die hij zo graag eet. Dat was niet nodig werd me duidelijk. 
Ik heb nog één vraag gesteld: "Wat ga je doen, wordt je vegetariër?" Ik kreeg slechts een wazige blik.

Groeipijntjes

Het was de afgelopen tijd weer veelvuldig in het nieuws. Schiphol wil uitbreiden, maar kan niet. Er zijn afspraken gemaakt over het aantal vluchten en de beschikbare ruimte en daarmee uit. Tenminste, zo lijkt het.
Lelystad is al in beeld, als ik het goed heb wordt daar zelfs al gewerkt aan uitbreiding. Commotie over de aanvliegroutes, alles wat we als burger hebben verworven is tenslotte een groot goed. De regionale vliegvelden in Nederland breiden ook al wat uit, al lijkt de groei in geen verhouding te staan tot wat er in de Randstad gebeurd. Hoewel, als we op vakantie gaan vinden we het niet zo erg dat we over het huis van iemand anders vliegen, die zaten toch al in de herrie.
Schiphol brengt zo af en toe een bericht naar buiten. Chartervluchten naar Lelystad, vrachtvervoerders weg van Schiphol, vanwege tekort opbrengst en teveel ruimte. Als je er op door filosofeert zie je dat alles wordt ingericht op transit. Internationale vluchten vanaf Schiphol laten vertrekken, de kortere, continentale vluchten daarop aan laten sluiten. Schiphol belangrijk maken als knooppunt in de lucht.
Ik vraag me af wat we eigenlijk onder tekort capaciteit verstaan. Recentelijk werden we even door de luchthaven van het Griekse Corfu gehaald. Niet bepaald te vergelijken met Schiphol, maar toch. Sterk verouderd, bij lange na niet de ruimte die er in de Haarlemmermeer is. Toch jassen ze er een behoorlijke hoeveelheid toeristen doorheen, vooral de vrijdag en zaterdag zijn daar echt druk. Sluit maar aan in de rij, je wordt gewoon "doorgevoerd" naar het volgende loket. Voor je het weet heb je je boarding pass, ben je je koffer kwijt en ben je door de controle voor je handbagage. Daar sta  je dan, in de vertrekhal, als sardientjes in een blik inderdaad. 5 Gates, sluit maar aan bij de juiste. Een bus brengt je naar je vliegtuig. Bagagehandling niet kinderachtig. Tempo, niet zeiken en door. Eigenlijk helemaal in strijd met de Griekse mentaliteit, maar het werkt!
Ook op Schiphol weet men wat effectief is, ook daar ga je zo door de mangel en sta je voor je het weet op het point of no return. Oh ja, vergeet niet te shoppen. In vergelijking met andere luchthavens is Schiphol een behoorlijke shoppingmall geworden.
Toch viel me wat op toen we landden vanaf Corfu. Grondpersoneel, belast met de afhandeling van onze vlucht zag er niet bepaald effectief uit. Overleg, of zal ik polderen zeggen, bagage werd uitgeladen in een tempo wat te denken gaf. Natuurlijk, ik sta zelf niet de hele dag koffers te stapelen. Maar de lichaamstaal van de man zei mij genoeg.
Na het uitstappen naar de hal met bagagebanden, keurig aangegeven, band 2, daar moest je zijn. Dat het even duurt snap ik, inladen duurde zo'n 20 minuten, had ik vanuit mijn ooghoeken gezien op Corfu. Na een half uur wachten een berichtje via de luidsprekers, de bagage wordt zo gelost.... Dat half uur was dus exclusief de 15 minuten die je nodig hebt om vanuit het vliegtuig in de bagagehal te komen. Dat zo bleek nog een half uur te zijn, overeenkomstig de lichaamstaal van de man die de koffers aan het lossen was.
Natuurlijk, het is idioot als je in de gaten hebt dat koffers laden 20 minuten duurt, maar ja, het is mijn dagelijks werk, performances te berekenen. Het valt op als er iets loopt of niet loopt.
Ook de problemen met inchecken op Schiphol dit voorjaar komen nog een keer in mijn geheugen voorbij.
Al met al Schiphol: als je graag wilt groeien, zorg dan dat je organisatie meegroeit, kwantiteit is alleen mogelijk als je kwaliteit levert!