Biarritz of rijkdom zit niet in je beurs

Biarritz. We ontkomen er niet aan. We zijn vlakbij, dus willen we er wel even een kijkje gaan nemen. "Het strand van de koningen" moet je toch een keer beleefd hebben.

Het eerste bezoek valt in het water. De enige regendag tot dan toe tijdens onze vakantie, is uitgerkend op de dag dat we Biarritz bezoeken. Stoere Hollanders als we zijn lopen we door, buitje, valt toch best mee?

Als we langs het zee aquarium lopen gaan we toch maar naar binnen. Het ziet er binnen prachtig uit, goed verzorgde aquaria en uitgebreid in aantal en soorten. Maar wie verzint het om de zeehonden een bassin op het dakterras te geven? Het zou achteraf een voorbode blijken.
Na een paar dagen gaan we nogmaals naar Biarritz. Goed weer, zwemspullen mee, we gaan er een dagje van maken. We kunnen nog goed parkeren, ook al snappen we de roodwitte afzetlinten niet helemaal. 
Eenmaal aan de wandel blijkt Biarritz druk. Gejaagde mensen, te dure winkels, te dure café's en restaurants. Ook de gebouwen zien er net even te mooi uit. Te gelikt allemaal. 

Op straat kijken we de mensen na die ons voorbij snellen. Alles bij elkaar opgeteld beginnen we de sfeer te begrijpen. Mannen met sjaaltjes, vrouwen die er te jong uitzien voor hun leeftijd, iet te gehaaide obers.
Bij het casino bereiken we de zeekant en kijken nog eens om ons heen. 

"Kom we gaan", zeggen we tegelijkertijd. "Dit is niet ons plekje". 
Driekwartier nadat we zijn aangekomen zitten we weer in de auto, een illusie armer.
Na de laatste rotonde, zo'n eentje die er te goed onderhouden uitziet, met teveel bloemen, komt er nog een uitspraak uit de we tegelijkertijd uitspreken. "Kouwe Kak", klinkt het uit twee kelen terwijl we Biarritz uitrijden.