Zondagmiddag, het EK staat aan. De Polen tegen de Noord-Ieren, niet bepaald een wedstrijd waar je normaal naar gaat kijken, maar ja, het beweegt, dus waarom niet.
Keuzes zullen er gemaakt moeten worden deze sportzomer, vanavond al wordt het Max of toch de Duitsers, we zullen zien, eerste wereld problemen, dat is wel duidelijk.
De sportzomer zal toch nog wat meer verwachtingen scheppen, Daphne liep weer eens een wereldtijd, als ze nog niet de kandidate voor goud was, zal ze nu echt wel hoog staan bij de bookmakers. Verstappen is sinds zijn overwinning in Barcelona larger than life, Kiki Bertens bevestigde wat ze al tijdens de Davis Cup liet zien, ze kan tennissen en beschikt over het juiste karakter. Knokken voor elk punt, het lijkt haar op het lijf geschreven.
De wereld nam deze week afscheid van "The Greatest" zoals hij dat zelf treffend formuleerde. Muhammad Ali, volgens mijn vader nog steeds Cassius Clay genaamd, overleed na een heel lange lijdensweg die Parkinson heet. De man was een voortreffelijk bokser, misschien wel de allerbeste, maar schreef vooral geschiedenis door te zijn wie hij was. Zonder angst, opkomend voor wat hij vond dat terecht en eerlijk was. Het heeft hem veel gekost tijdens zijn glansrijke carrière, uiteindelijk heeft het hem veel gebracht. Deze man is voor heel veel mensen in de wereld een voorbeeld, een rolmodel geweest. Hij moet ontelbaren hebben geleerd dat er niets mis is met jezelf te zijn en op te komen voor je rechten. Zelfrespect en zelfbewustzijn is een keuze. Hij was geen invloedrijk politicus, geen groot denker of academicus, toch hoort hij in het rijtje groten der aarde. Hij is één van die zeldzame mensen die in staat was de weg te wijzen. Louisville, zijn geboorteplaats, vond dat ook en bezorgde hem een afscheid zoals je afscheid hoort te nemen van iemand van zijn statuur. Alle beroemdheden en staatsmannen ten spijt, woorden kunnen niet uitdrukken wat er van binnenuit komt. Rust zacht, Ali.
In welk perspectief plaats je dan de schrik als je hoort dat er een straaljager crasht, vlakbij waar je woont, iets waarvan je weet dat het kan, maar waarvan je denkt: "Het zal toch niet? Nee, niet bij ons..."
In welk perspectief plaats je dan de rellen in Marseille, rondom een onbenullige voetbalwedstrijd, in welk perspectief plaats je dan een oorlog, zoals die woedt in Syrië, of een weer een onbezonnen schietpartij met veel te veel slachtoffers.
In welk perspectief plaats je dan een epidemie of natuurramp?
Ik weet het niet, ik zat vanmiddag met mijn kleindochter op schoot en was intens gelukkig.
Keuzes zullen er gemaakt moeten worden deze sportzomer, vanavond al wordt het Max of toch de Duitsers, we zullen zien, eerste wereld problemen, dat is wel duidelijk.
De sportzomer zal toch nog wat meer verwachtingen scheppen, Daphne liep weer eens een wereldtijd, als ze nog niet de kandidate voor goud was, zal ze nu echt wel hoog staan bij de bookmakers. Verstappen is sinds zijn overwinning in Barcelona larger than life, Kiki Bertens bevestigde wat ze al tijdens de Davis Cup liet zien, ze kan tennissen en beschikt over het juiste karakter. Knokken voor elk punt, het lijkt haar op het lijf geschreven.
De wereld nam deze week afscheid van "The Greatest" zoals hij dat zelf treffend formuleerde. Muhammad Ali, volgens mijn vader nog steeds Cassius Clay genaamd, overleed na een heel lange lijdensweg die Parkinson heet. De man was een voortreffelijk bokser, misschien wel de allerbeste, maar schreef vooral geschiedenis door te zijn wie hij was. Zonder angst, opkomend voor wat hij vond dat terecht en eerlijk was. Het heeft hem veel gekost tijdens zijn glansrijke carrière, uiteindelijk heeft het hem veel gebracht. Deze man is voor heel veel mensen in de wereld een voorbeeld, een rolmodel geweest. Hij moet ontelbaren hebben geleerd dat er niets mis is met jezelf te zijn en op te komen voor je rechten. Zelfrespect en zelfbewustzijn is een keuze. Hij was geen invloedrijk politicus, geen groot denker of academicus, toch hoort hij in het rijtje groten der aarde. Hij is één van die zeldzame mensen die in staat was de weg te wijzen. Louisville, zijn geboorteplaats, vond dat ook en bezorgde hem een afscheid zoals je afscheid hoort te nemen van iemand van zijn statuur. Alle beroemdheden en staatsmannen ten spijt, woorden kunnen niet uitdrukken wat er van binnenuit komt. Rust zacht, Ali.
In welk perspectief plaats je dan de schrik als je hoort dat er een straaljager crasht, vlakbij waar je woont, iets waarvan je weet dat het kan, maar waarvan je denkt: "Het zal toch niet? Nee, niet bij ons..."
In welk perspectief plaats je dan de rellen in Marseille, rondom een onbenullige voetbalwedstrijd, in welk perspectief plaats je dan een oorlog, zoals die woedt in Syrië, of een weer een onbezonnen schietpartij met veel te veel slachtoffers.
In welk perspectief plaats je dan een epidemie of natuurramp?
Ik weet het niet, ik zat vanmiddag met mijn kleindochter op schoot en was intens gelukkig.
Reacties
Een reactie posten