Quality time, hoe had U dat gehad willen hebben? Of hoe vul je een weekend in na een drukke werkweek.
De hele week heen en weer bellen met dochter, kleindochter in het ziekenhuis, uit het ziekenhuis en weer terug. Hardnekkig virus, het komt goed, maar ondertussen vind je het niet leuk als die kleine maar benauwd blijft. Zaterdagochtend dan toch het verlossende bericht, ze mag naar huis.
Zoonlief heeft deze week ook goed berichten. Hij heeft officieel de uitslagen binnen van zijn pre-master. Geslaagd dus, op naar zijn master. Duurt 2 en een half jaar, iedere vrijdag, met uitzondering van de drukke accountants periode van Januari tot April. Ondertussen op zoek naar een koop appartement in Amsterdam. Die is dus ook goed bezig.
Zelf op het werk druk met nieuwe uitdagingen, steeds meer cijfers, steeds minder praktijk. Ondertussen zuslief nog gesproken, bewonderenswaardig hoe zij en haar gezin omgaan met de tegenslagen van de afgelopen tijd.
Donderdag nog even condoleren bij een collega, zijn vader was vrij plotseling overleden, ook die was een oud werknemer van het bedrijf waar we werken. De duivenklokken moesten ook nog weg voor een update, gelukkig iemand bereid gevonden om dit voor ons te regelen.
En dan is het weekend. Donderdag en vrijdag langer doorgewerkt, zodat de collega's zaterdagochtend een makkelijker dag hebben, het is niet de bedoeling om op zaterdag te werken, behoudens feestdagen, maar soms ontkom je er niet aan.
Zaterdagochtend de duiven verzorgen, de klokken wegbrengen voor de updates, onderweg spotte ik op een stukje van 4 kilometer 22 roofvogels. Vijanden van mijn duiven, maar oh zo mooi en indrukwekkend. Terug naar huis, WK allround schaatsen, tussen de bedrijven door Sven nog aanmoedigen, we moeten weg, nee, nog even snel de 5 kilometer....
In de auto, naar dochter en kleindochter, knuffel mee, heeft ze verdiend de kleine. Mooi om te zien dat ze steeds meer begint te herkennen en probeert uit te vogelen wat het is. Ogen strak op het voorwerp, mondje open, lekker kwijlen, volle concentratie, prachtig om te zien. Ook mooi te zien dat dochter de verantwoording pakt waar ze in het verleden zo bang voor was, haar moederhart spreekt.
Dan op naar zoonlief, afspraak in Hoorn, een keer een ander restaurant als waar we gebruikelijk gaan eten. Eten om bij te praten, contact te houden, vooral zorgen dat de band in tact blijft. Bij binnenkomst zie ik het meteen, dit is anders dan wat we gewend zijn, wel leuk, gezellige tent. Cadeautjes gegeven, alvast voor het nieuwe huis.
We worden naar een tafel geleid, op de verdieping met uitzicht op het begane vloer gedeelte. Mooi oud gebouw, smaakvol ingericht.
Er ligt een kaartje tussen het servet, lijkt op de wijnkaart, maar blijkt toch anders.
De chef heeft bepaald wat we eten, we hoeven alleen maar te zeggen of we 3 of 7 gangen willen, of we wijn of iets anders willen drinken. Culinair avontuur, een soort georganiseerde busreis. Vol passie worden de gerechten uitgelegd. Wat zit erin, waar komt het vandaan, welke inspiratie om het op deze manier te componeren. Eten als kunst, het ziet er soms zo mooi uit dat je het niet eens wilt opeten. Ook, hoeveel verschillende componenten krijg je in een gerechtje ter grootte van een bonbon.
Er worden amuses geserveerd op boomstammetjes, in een pereboom tak zitten knapperige blaadjes. We krijgen combinaties voorgeschoteld die je nauwelijks voor mogelijk houd. Of toch niet....
We imiteren de bekende tv koks, ik mis het zuurtje in de smaak, iets teveel van het zoetje, het zoutje had zeezout moeten zijn. Kortom we hebben veel entertainment en het zorgt voor goede sfeer en voldoende gespreksstof aan tafel. We hebben een prachtige avond met z'n drietjes. Dat entertainment betaald moet worden blijkt bij het afrekenen, aan de andere kant, we hebben genoten en kunnen het ons veroorloven, dus waarom niet?
Ondertussen is de zondag alweer voorbij, the day after zeg maar. Vandaag thuis, ff niet weg met de auto, om rommelen, de dag is zomaar om. Sven is wereldkampioen, op grootse wijze, Irene bezorgt zichzelf een goede uitgangspositie voor volgend seizoen, klasse verloochend zich niet. Ik schep op voor het avond eten, shoarma van de supermarkt, met patat, vers gesneden uitje erbij en veel saus. Ik kijk nog eens naar m'n bord, bekijk wat erop ligt, Vera komt niet naast me staan om uit te leggen welke componenten zijn gebruikt om tot deze geweldige compositie te komen. En dat voor 2 euro 50 per persoon. Nee, geen wijn, gewoon lekker halfvolle melk.
www.johnlogemann.nl
De hele week heen en weer bellen met dochter, kleindochter in het ziekenhuis, uit het ziekenhuis en weer terug. Hardnekkig virus, het komt goed, maar ondertussen vind je het niet leuk als die kleine maar benauwd blijft. Zaterdagochtend dan toch het verlossende bericht, ze mag naar huis.
Zoonlief heeft deze week ook goed berichten. Hij heeft officieel de uitslagen binnen van zijn pre-master. Geslaagd dus, op naar zijn master. Duurt 2 en een half jaar, iedere vrijdag, met uitzondering van de drukke accountants periode van Januari tot April. Ondertussen op zoek naar een koop appartement in Amsterdam. Die is dus ook goed bezig.
Zelf op het werk druk met nieuwe uitdagingen, steeds meer cijfers, steeds minder praktijk. Ondertussen zuslief nog gesproken, bewonderenswaardig hoe zij en haar gezin omgaan met de tegenslagen van de afgelopen tijd.
Donderdag nog even condoleren bij een collega, zijn vader was vrij plotseling overleden, ook die was een oud werknemer van het bedrijf waar we werken. De duivenklokken moesten ook nog weg voor een update, gelukkig iemand bereid gevonden om dit voor ons te regelen.
Zaterdagochtend de duiven verzorgen, de klokken wegbrengen voor de updates, onderweg spotte ik op een stukje van 4 kilometer 22 roofvogels. Vijanden van mijn duiven, maar oh zo mooi en indrukwekkend. Terug naar huis, WK allround schaatsen, tussen de bedrijven door Sven nog aanmoedigen, we moeten weg, nee, nog even snel de 5 kilometer....
In de auto, naar dochter en kleindochter, knuffel mee, heeft ze verdiend de kleine. Mooi om te zien dat ze steeds meer begint te herkennen en probeert uit te vogelen wat het is. Ogen strak op het voorwerp, mondje open, lekker kwijlen, volle concentratie, prachtig om te zien. Ook mooi te zien dat dochter de verantwoording pakt waar ze in het verleden zo bang voor was, haar moederhart spreekt.
Dan op naar zoonlief, afspraak in Hoorn, een keer een ander restaurant als waar we gebruikelijk gaan eten. Eten om bij te praten, contact te houden, vooral zorgen dat de band in tact blijft. Bij binnenkomst zie ik het meteen, dit is anders dan wat we gewend zijn, wel leuk, gezellige tent. Cadeautjes gegeven, alvast voor het nieuwe huis.
We worden naar een tafel geleid, op de verdieping met uitzicht op het begane vloer gedeelte. Mooi oud gebouw, smaakvol ingericht.
Er ligt een kaartje tussen het servet, lijkt op de wijnkaart, maar blijkt toch anders.
De chef heeft bepaald wat we eten, we hoeven alleen maar te zeggen of we 3 of 7 gangen willen, of we wijn of iets anders willen drinken. Culinair avontuur, een soort georganiseerde busreis. Vol passie worden de gerechten uitgelegd. Wat zit erin, waar komt het vandaan, welke inspiratie om het op deze manier te componeren. Eten als kunst, het ziet er soms zo mooi uit dat je het niet eens wilt opeten. Ook, hoeveel verschillende componenten krijg je in een gerechtje ter grootte van een bonbon.
Er worden amuses geserveerd op boomstammetjes, in een pereboom tak zitten knapperige blaadjes. We krijgen combinaties voorgeschoteld die je nauwelijks voor mogelijk houd. Of toch niet....
We imiteren de bekende tv koks, ik mis het zuurtje in de smaak, iets teveel van het zoetje, het zoutje had zeezout moeten zijn. Kortom we hebben veel entertainment en het zorgt voor goede sfeer en voldoende gespreksstof aan tafel. We hebben een prachtige avond met z'n drietjes. Dat entertainment betaald moet worden blijkt bij het afrekenen, aan de andere kant, we hebben genoten en kunnen het ons veroorloven, dus waarom niet?
Ondertussen is de zondag alweer voorbij, the day after zeg maar. Vandaag thuis, ff niet weg met de auto, om rommelen, de dag is zomaar om. Sven is wereldkampioen, op grootse wijze, Irene bezorgt zichzelf een goede uitgangspositie voor volgend seizoen, klasse verloochend zich niet. Ik schep op voor het avond eten, shoarma van de supermarkt, met patat, vers gesneden uitje erbij en veel saus. Ik kijk nog eens naar m'n bord, bekijk wat erop ligt, Vera komt niet naast me staan om uit te leggen welke componenten zijn gebruikt om tot deze geweldige compositie te komen. En dat voor 2 euro 50 per persoon. Nee, geen wijn, gewoon lekker halfvolle melk.
www.johnlogemann.nl
Reacties
Een reactie posten