Laatste nacht gehad op Terschelling. Vroeg wakker, rusteloze ik kon weer niet wachten om de boel op te jagen. Taxi bellen en naar de haven, helaas werkt het niet zo.
Ik heb er zelfs nog een cursus voor gevolgd. "Psychologie voor Managers" heette het. Eigenlijk zou het moeten heten:"Kijk naar jezelf, zie je beperkingen en doe er wat mee".
Ik ben in ieder geval zover dat ik voor mezelf durf te bekennen dat alles om resultaat draait. Resultaat dat ik zelf wens te behalen. Natuurlijk ga ik dan voorbij aan wat anderen denken, willen, zeggen of kunnen. Manager, U heeft nog heel wat te leren.
Ik kijk naar buiten, 7 uur. De kleuren van de lucht veranderen langzaam van nacht naar dag. Koffie, veel te sterk, zal zo nieuwe zetten.
Gisteren nog flink gefietst, in de ochtend. 's Middags moesten de fietsen weer terug naar de verhuurder, dus het kon nog. Koud was het, waterkoud, de zinnen werden gezet op de Boschplaat, natuurgebied aan de oostkant van het eiland.
De "Fiets met iets" zoeft erover. Einde fietspad, we besluiten dat door het gebied lopen nu geen optie is, dat bewaren we voor een volgend bezoek aan het eiland. Terug door de dorpjes, eerst Oosterend, daarna Hoorn.
In Hoorn staat café-restaurant "De Groene Weide" ook bekend als "Hessel". Eigenaar Hessel maakte ooit furore met zijn hitsingle "Terug naar Terschelling" en het uitverkopen van concerthal Ahoy, terwijl hij niet echt veel werd gedraaid op de radio. Hij was één van diegenen die snapt hoe het werkt met mond op mond reclame en daarnaast toch de media slim bespelen.
Hessel speelde in die jaren iedere avond in zijn eigen kroeg. Hij verwierf hiermee faam onder de stappende jongeren die het eiland bezochten. Hessel toerde dus niet door het clubcircuit, de fans kwamen naar Hessel. Een mooie avond bezorgen aan mensen zou zich later uitbetalen.
Ik zag dat hij zich nu aankondigde voor de Ziggodome in 2017, nu samen met zijn dochter Tess. Het zal hem vast wel lukken.
"De Groene Weide" heeft een buitenterras, overdekt, in de winter kan je er net aan buiten zitten. Wij stoppen dus ook, even wat eten en een beetje doorwarmen.
Er is slechts één tafeltje bezet, een oudere dame die graag aandacht wil. We gaan zitten en bestellen soep, lijkt lekker om door te warmen.
Na ons komt er nog een gezelschap binnen, dit keer vier personen en een Canadese Herder. Met veel bombarie en een te lang openstaande deur wordt uiteindelijk een tafeltje gevonden vlak bij de houtkachel. De hond is onrustig, net als het gezelschap. Het blijkt dat de dame jarig is. Ze krijgt een kleinigheidje overhandigd. Wat overdreven wordt minstens drie maal vermeld dat ze het prachtig vind.
Haar telefoon gaat af, warempel nog meer felicitaties. Met het stemvolume van haar hoeft ze niet te bellen, ze moet in Brabant, waar het gezelschap kennelijk vandaan komt, zonder telefoon makkelijk te horen zijn.
"Ja, we zitten bij Hessel, je weet wel, van Terug naar Terschelling". Er wordt ook nog vermeld dat het zooo gezellig is. Ik kijk nog eens om me heen en vind dat dat nog wel meevalt. We rekenen af en vertrekken weer de kou in. Noorderlingen en Brabanders, ze gaan elkaar nooit echt begrijpen.
Ondertussen is het buiten dag, de lamp kan wel uit. Nieuwe koffie, niet te sterk, ook Vera is ondertussen wakker.
"Hoe laat is het, 11 uur pas taxi?" We hadden nog makkelijk een paar uur langer vakantie kunnen houden.
Reacties
Een reactie posten