We zijn nog steeds op Terschelling. Het is hier rustig, half Februari, vlak voor de voorjaarsvakanties. Beetje fietsen, beetje wandelen, genieten van elkaars gezelschap. Genieten van de vrije dagen, ze moeten toch een keer op.
Het is 's ochtends vroeg, koffiepot pruttelt. Ik heb mijn schrijfblok voor me, geen laptop meegenomen, er is in het huisje toch geen internet. Arrow Classic Rock op de radio, lekker op de achtergrond, ik neurie wat mee met de bekende liedjes.
De zonsopkomst is magnifiek. Prachtige kleuren gepaard met het eerste felle licht van de zon, vlak over de duinrand voor ons huisje. Ik maak er foto's van, fascinerend is het, elke keer weer.
Ik overdenk de laatste maanden, het is druk geweest, soms te druk, niet goed voor de medewerkers, ook niet goed voor mij. Desondanks was alles in orde tijdens het PMO onderzoek een paar weken terug. Het is een soort quickscan van het lichaam, gewoon om snel de fysieke gesteldheid te meten.
We zijn beiden gezond, met de kinderen lijkt het goed te gaan. Niets te klagen dus. Verder zijn we in de gelukkige omstandigheid dat we ons uitstapjes zoals deze week kunnen verooloven. Ook daarvoor is hard gewerkt.
Paar kilo te zwaar was het enig wat bovenkwam tijdens voornoemd onderzoek. Nou ja, lossen we op. Geen suiker meer in de koffie, stappenteller aan op de telefoon, om in de gaten te houden dat er genoeg wordt bewogen. Meer is niet nodig. Roken doe ik al bijna een jaar niet meer, eigenlijk ook de reden van de overtollige kilo's.
Het zonlicht komt tot aan de tafel waaraan ik zit te schrijven. Ik draag alleen een joggingbroek en sokken, het bovenlijf bloot, ben nog warm van de nacht en het warme dekbed.
Ik kijk naar beneden, naar hoe het zonlicht met mijn borstharen speelt. Hee, er zat toch maar 1 grijze haar op mijn borst? Zo'n hele lange, weerbarstige. Het zonlicht is onbarmhartig eerlijk. Ik kan ze niet meer tellen, vele grijze haren tonen zich.
Ik laat mijn verontwaardiging blijken aan Vera, die ondertussen ook wakker is.
"Ja wist je dat niet dan? Die zitten er al veel langer!".
Ik trek een shirt aan en ga even op de bank zitten, uit het zonlicht vandaan. Ijdeler dan ik dacht, moet ik deze deceptie even laten zakken.
Het is 's ochtends vroeg, koffiepot pruttelt. Ik heb mijn schrijfblok voor me, geen laptop meegenomen, er is in het huisje toch geen internet. Arrow Classic Rock op de radio, lekker op de achtergrond, ik neurie wat mee met de bekende liedjes.
De zonsopkomst is magnifiek. Prachtige kleuren gepaard met het eerste felle licht van de zon, vlak over de duinrand voor ons huisje. Ik maak er foto's van, fascinerend is het, elke keer weer.
Ik overdenk de laatste maanden, het is druk geweest, soms te druk, niet goed voor de medewerkers, ook niet goed voor mij. Desondanks was alles in orde tijdens het PMO onderzoek een paar weken terug. Het is een soort quickscan van het lichaam, gewoon om snel de fysieke gesteldheid te meten.
We zijn beiden gezond, met de kinderen lijkt het goed te gaan. Niets te klagen dus. Verder zijn we in de gelukkige omstandigheid dat we ons uitstapjes zoals deze week kunnen verooloven. Ook daarvoor is hard gewerkt.
Paar kilo te zwaar was het enig wat bovenkwam tijdens voornoemd onderzoek. Nou ja, lossen we op. Geen suiker meer in de koffie, stappenteller aan op de telefoon, om in de gaten te houden dat er genoeg wordt bewogen. Meer is niet nodig. Roken doe ik al bijna een jaar niet meer, eigenlijk ook de reden van de overtollige kilo's.
Het zonlicht komt tot aan de tafel waaraan ik zit te schrijven. Ik draag alleen een joggingbroek en sokken, het bovenlijf bloot, ben nog warm van de nacht en het warme dekbed.
Ik kijk naar beneden, naar hoe het zonlicht met mijn borstharen speelt. Hee, er zat toch maar 1 grijze haar op mijn borst? Zo'n hele lange, weerbarstige. Het zonlicht is onbarmhartig eerlijk. Ik kan ze niet meer tellen, vele grijze haren tonen zich.
Ik laat mijn verontwaardiging blijken aan Vera, die ondertussen ook wakker is.
"Ja wist je dat niet dan? Die zitten er al veel langer!".
Ik trek een shirt aan en ga even op de bank zitten, uit het zonlicht vandaan. Ijdeler dan ik dacht, moet ik deze deceptie even laten zakken.
Reacties
Een reactie posten