Onderweg naar huis, Terschelling hebben we vaarwel gezegd. Bedankt voor weer mooie herinneringen, mooie anekdotes en nieuwe inzichten.
We zitten op de veerboot, de bezetting van de boot is van een behoorlijke diversiteit.
Werklui die voor het weekend terug naar de wal gaan, terug naar gezin of familie. Een student van de Zeevaartschool schept op tegen een andere passagier over buitenlandse stages en dames die Ladies Night vieren.
Gezinnen met jonge kinderen, nog geen leerplicht. Mensen met honden, wie zou er meer hebben genoten, de baas of de hond, met meer strand en zee dan je hebben kan.
We eten wat, kletsen wat, bereiden ons voor op het moment dat we weer thuis zijn. Straks nog even dit en nog even dat, kortom het is weer gedaan met de rust.
Mensen om mij heen werken op een laptop, bellen, gamen, zijn in ieder geval bezig in hun eigen wereld met één of andere apparaat.
Mijn bijzondere aandacht wordt getrokken door een jong gezinnetje, pa, ma en twee kleine kinderen. Het ene kindje is rond de 2 en een half, de andere ligt nog in de buggy. Moeders houdt zich bezig met haar I-phone en zijdelings met de keuvelende peuter. Vaders probeert te werken met I-phone, laptop, rijdt ondertussen de buggy heen en weer om de jongste stil te houden.
Plots gebeurd het. De verbinding valt weg, geen bereik met bellen, de WiFi werkt even niet. Geroezemoes, mensen kijken plotseling tegelijk op en om. "Bij jou ook?" hoor ik een man vragen. "Ja, bij mij ook" is het teleurstellend klinkende antwoord.
De vader van het zojuist beschreven gezinnetje raakt zichtbaar in paniek, werken is niet meer mogelijk, hij moet nu wel aandacht aan de rest van zijn gezinnetje gaan geven.
"Pap, wil je nu praten?" vraagt de peuter heel zachtjes in zijn oor.
www.johnlogemann.nl
We zitten op de veerboot, de bezetting van de boot is van een behoorlijke diversiteit.
Gezinnen met jonge kinderen, nog geen leerplicht. Mensen met honden, wie zou er meer hebben genoten, de baas of de hond, met meer strand en zee dan je hebben kan.
We eten wat, kletsen wat, bereiden ons voor op het moment dat we weer thuis zijn. Straks nog even dit en nog even dat, kortom het is weer gedaan met de rust.
Mensen om mij heen werken op een laptop, bellen, gamen, zijn in ieder geval bezig in hun eigen wereld met één of andere apparaat.
Mijn bijzondere aandacht wordt getrokken door een jong gezinnetje, pa, ma en twee kleine kinderen. Het ene kindje is rond de 2 en een half, de andere ligt nog in de buggy. Moeders houdt zich bezig met haar I-phone en zijdelings met de keuvelende peuter. Vaders probeert te werken met I-phone, laptop, rijdt ondertussen de buggy heen en weer om de jongste stil te houden.
Plots gebeurd het. De verbinding valt weg, geen bereik met bellen, de WiFi werkt even niet. Geroezemoes, mensen kijken plotseling tegelijk op en om. "Bij jou ook?" hoor ik een man vragen. "Ja, bij mij ook" is het teleurstellend klinkende antwoord.
De vader van het zojuist beschreven gezinnetje raakt zichtbaar in paniek, werken is niet meer mogelijk, hij moet nu wel aandacht aan de rest van zijn gezinnetje gaan geven.
"Pap, wil je nu praten?" vraagt de peuter heel zachtjes in zijn oor.
www.johnlogemann.nl
Reacties
Een reactie posten