Ik lees het boek van Hugo Borst, het boek "O, Louis". Het boek waarin Borst op zoek is naar hoe de mens Louis van Gaal in elkaar zit. En passant is hij ook op zoek naar antwoorden voor zichzelf.
Hugo vraagt zich af waar zijn bijna obsessieve hang naar deze markante persoon vandaan komt. Eigenlijk wil hij weten waarom van Gaal niets van Hugo Borst wil weten.
Ik ben zelf ook geïnteresseerd. Vooral interesse in de zienswijzes, hoe leest hij een wedstrijd, hoe motiveert hij zijn mensen. Hoe gaat hij om met tegenslagen, welke maatregelen worden er genomen om een zwalkend team weer op de rit te krijgen.
Vanuit professioneel oogpunt kan ik dus veel van deze man leren. Ik ben geen trainer, wel een coach. Coach van veel medewerkers. Medewerkers die ook beter moeten worden in wat ze doen, elke dag weer gemotiveerd aan de slag moeten, mensen die ok wel eens in een lastige situatie verkeren.
Het boek door komt ook de carrière van Louis van Gaal voorbij. Als voetballer, als leraar, later als assistent-coach en hoofdcoach. Of hij alles op de juiste manier heeft aangepakt, je kan erover discussiëren. Of hij op de juiste manier met de buitenwereld communiceert, we zien allemaal wel dat het allemaal niet zo slim is.
Als voetballer is hij beperkt. Hij is vastberaden, heeft een scherp inzicht en een gave traptechniek. Niet goed genoeg voor de hoofdmacht van Ajax, later een vaste waarde bij subtopper Sparta. Zijn eigenlijke talent komt dan al wel naar boven. Hij heeft leiderskwaliteiten, als hij zich roert gaan mensen hem volgen. Kennis en kunde moeten ervoor zorgen dat wat hij verkondigd ook gefundeerd is.
Zijn uiteindelijke loopbaan als hoofdcoach brengt hem hoogtepunten, maar ook dieptepunten. Landskampioen met Ajax, Barcelona, Bayern en AZ. Champions League met Ajax. Bij zijn eerste periode Oranje mislukt hij. Ook als technisch directeur van Ajax moet hij het afleggen. Eerlijkheid moet zeggen dat het boek is uitgebracht voor het WK 2014, ik lees het dus eigenlijk 2 jaar te laat.
Twee jaar later weten we dat er op het WK van 2014 bovenmatig gepresteerd is door Oranje, dat van Gaal weer eens een demonstratie van zijn talenten gaf. Het WK bracht mooie momenten. De zweefduik van van Persie in de openingswedstrijd tegen Spanje is legendarisch. Het is zo'n moment als de bal op de paal van Rensenbrink, de goal van van Basten in de finale EK in 1988, de goal van Bergkamp tegen Argentinië. Het eindresultaat op het WK is alleszins bevredigend, waar van de kwartfinales wordt uitgegaan, worden de halve finales bereikt, uiteindelijk derde. Niet slecht met een team dat niet de klasse heeft van de teams van '74 en '88.
De beste coachtruc die is te zien is de keeperswissel. Vlak voor het einde van een verlenging wordt keeper Cilissen gewisseld voor Krul. Krul is penaltykiller, Cilissen een betere veldkeeper. Van Gaal wisselt op het juiste moment, de wereld in verwarring brengend. Krul stop een paar pingels, waarmee een plek in de halve finale is verzekerd.
Van Gaal heeft zijn naam in mijn beleving gevestigd in November 1995, als coach van het Ajax dat later dat seizoen de Champions League zou winnen. Juist ja, met die finale met de karatetrap. Het vakmanschap van van Gaal werd echter duidelijk in de wedstrijd die Ajax speelde in San Bernabeu in Madrid. In het hol van de leeuw, tegen Real, het summum van topvoetbal in Europa.
Van Gaal is er in geslaagd een team van jongere spelers te bouwen rondom de ervaren as Blind, Rijkaard en Litmanen. Het team gaat voor 120% voor elkaar, ze kunnen elkaar op het veld blindelings vinden. Alle wijze lessen van van Gaal, alle trainingsuren, alle talenten komen op hetzelfde tot wasdom. Ajax legt de gedoodverfde winnaar zijn wil op. 90 minuten lang is elke speler van Real telkens een stap te laat. Vooral de shots vanaf het dak van het stadion op het veld spreken voor zich. Alle lijntjes binnen Ajax lopen perfect. Voetbal als hoogmis, voetbal als absolute uiting van kunst met een hoofdletter K.
Ik ken niemand die die avond gekeken heeft die niet in vervoering was. Hugo heeft veel duidelijk gemaakt over allerlei zaken die wat minder goed zijn aan van Gaal. Verbeterpuntjes zeg maar.
Van mij mag Hugo, Louis van Gaal schonk de wereld misschien wel de mooiste wedstrijd ooit.
www.johnlogemann.nl
Hugo vraagt zich af waar zijn bijna obsessieve hang naar deze markante persoon vandaan komt. Eigenlijk wil hij weten waarom van Gaal niets van Hugo Borst wil weten.
Ik ben zelf ook geïnteresseerd. Vooral interesse in de zienswijzes, hoe leest hij een wedstrijd, hoe motiveert hij zijn mensen. Hoe gaat hij om met tegenslagen, welke maatregelen worden er genomen om een zwalkend team weer op de rit te krijgen.
Vanuit professioneel oogpunt kan ik dus veel van deze man leren. Ik ben geen trainer, wel een coach. Coach van veel medewerkers. Medewerkers die ook beter moeten worden in wat ze doen, elke dag weer gemotiveerd aan de slag moeten, mensen die ok wel eens in een lastige situatie verkeren.
Het boek door komt ook de carrière van Louis van Gaal voorbij. Als voetballer, als leraar, later als assistent-coach en hoofdcoach. Of hij alles op de juiste manier heeft aangepakt, je kan erover discussiëren. Of hij op de juiste manier met de buitenwereld communiceert, we zien allemaal wel dat het allemaal niet zo slim is.
Als voetballer is hij beperkt. Hij is vastberaden, heeft een scherp inzicht en een gave traptechniek. Niet goed genoeg voor de hoofdmacht van Ajax, later een vaste waarde bij subtopper Sparta. Zijn eigenlijke talent komt dan al wel naar boven. Hij heeft leiderskwaliteiten, als hij zich roert gaan mensen hem volgen. Kennis en kunde moeten ervoor zorgen dat wat hij verkondigd ook gefundeerd is.
Zijn uiteindelijke loopbaan als hoofdcoach brengt hem hoogtepunten, maar ook dieptepunten. Landskampioen met Ajax, Barcelona, Bayern en AZ. Champions League met Ajax. Bij zijn eerste periode Oranje mislukt hij. Ook als technisch directeur van Ajax moet hij het afleggen. Eerlijkheid moet zeggen dat het boek is uitgebracht voor het WK 2014, ik lees het dus eigenlijk 2 jaar te laat.
Twee jaar later weten we dat er op het WK van 2014 bovenmatig gepresteerd is door Oranje, dat van Gaal weer eens een demonstratie van zijn talenten gaf. Het WK bracht mooie momenten. De zweefduik van van Persie in de openingswedstrijd tegen Spanje is legendarisch. Het is zo'n moment als de bal op de paal van Rensenbrink, de goal van van Basten in de finale EK in 1988, de goal van Bergkamp tegen Argentinië. Het eindresultaat op het WK is alleszins bevredigend, waar van de kwartfinales wordt uitgegaan, worden de halve finales bereikt, uiteindelijk derde. Niet slecht met een team dat niet de klasse heeft van de teams van '74 en '88.
De beste coachtruc die is te zien is de keeperswissel. Vlak voor het einde van een verlenging wordt keeper Cilissen gewisseld voor Krul. Krul is penaltykiller, Cilissen een betere veldkeeper. Van Gaal wisselt op het juiste moment, de wereld in verwarring brengend. Krul stop een paar pingels, waarmee een plek in de halve finale is verzekerd.
Van Gaal heeft zijn naam in mijn beleving gevestigd in November 1995, als coach van het Ajax dat later dat seizoen de Champions League zou winnen. Juist ja, met die finale met de karatetrap. Het vakmanschap van van Gaal werd echter duidelijk in de wedstrijd die Ajax speelde in San Bernabeu in Madrid. In het hol van de leeuw, tegen Real, het summum van topvoetbal in Europa.
Van Gaal is er in geslaagd een team van jongere spelers te bouwen rondom de ervaren as Blind, Rijkaard en Litmanen. Het team gaat voor 120% voor elkaar, ze kunnen elkaar op het veld blindelings vinden. Alle wijze lessen van van Gaal, alle trainingsuren, alle talenten komen op hetzelfde tot wasdom. Ajax legt de gedoodverfde winnaar zijn wil op. 90 minuten lang is elke speler van Real telkens een stap te laat. Vooral de shots vanaf het dak van het stadion op het veld spreken voor zich. Alle lijntjes binnen Ajax lopen perfect. Voetbal als hoogmis, voetbal als absolute uiting van kunst met een hoofdletter K.
Ik ken niemand die die avond gekeken heeft die niet in vervoering was. Hugo heeft veel duidelijk gemaakt over allerlei zaken die wat minder goed zijn aan van Gaal. Verbeterpuntjes zeg maar.
Van mij mag Hugo, Louis van Gaal schonk de wereld misschien wel de mooiste wedstrijd ooit.
www.johnlogemann.nl
Reacties
Een reactie posten