Op de Dijk

Vrijdagochtend, prachtig weer. Even voor achten wordt de auto gestart richting werk, richting Noord-Holland, mooi weer, altijd lekker om dan over de Afsluitdijk te "cruisen". 
De reis verloopt voorspoedig, geen oponthoud bij de wegwerkzaamheden bij Harlingen, bij Zurich de dijk op, het gaat bijna op de automatische piloot. Hoe vaak zal ik dit al hebben gedaan de afgelopen dertien jaar?
Het verkeer voor me begint te remmen. "Brug is open geweest zeker?", aan de andere kant van de vangrail wordt gewoon gereden. Dat was de eerste gedachte, de tweede was dat er iets niet klopte.
Het verkeer aan de andere kant is het normale doorgaande verkeer, niet de auto's die optrekken nadat de slagbomen bij de sluizen weer open zijn gegaan. Voor zover ik vooruit kan kijken staat alles stil. "Niet goed", derde gedachte. Aanname: "Zal de brug wel weer zijn", die heeft een discutabele reputatie met weer goed sluiten, nadat de scheepvaart door is gegaan.
Over de vluchtstrook politie en Rijkswaterstaat, ze spoeden zich naar voren. "Zullen de bypass wel opengooien, kunnen we over de andere kant". Dat was de vierde gedachte.
Ik zie mensen uitstappen, die hebben blijkbaar iets gezien of gehoord. Meestal betekend deze onrust wat ernstiger gebeurtenissen. Ik check nog even de verkeersinfo, maar er is nog niets te vinden over oponthoud op de A7 richting Noord-Holland.
Als ik uitstap en langs de rij auto's naar voren kijk zie ik vrachtwagens scheef over de weg staan, ook personenauto's in de berm, die hebben daar niet zo geparkeerd zie ik meteen, die zijn hard in de ankers gegaan. Ongeluk, simpele conclusie. Het schiet door mijn hoofd dat ik geen sirenes hoor van ambulances en brandweer. Geen persoonlijke ongelukken blijkbaar, gelukkig maar. 
Het wachten is begonnen, ik hang wat rond in de middenberm, ik rij daar altijd links tenslotte. Vluchtstrook bekeken, misschien kan ik tot de afslag naar het Kazematten museum komen, kan ik over het B weggetje naar de brug. Voor de parkeerplaats is het al dicht, ik zie dat er ook al iemand is geweest die dat domweg heeft geprobeerd. Staat nu vast, blokkeert dus ook alles wat er nog naar toe moet.... Niet handig. Ik kijk de andere kant op, driftige mensen proberen te draaien en over de vluchtstrook terug te gaan naar de oprit vanaf de A31. Ook niet handig, hulpverleners zorgen ervoor dat de ravage sneller aan de kant is. 
Ik kijk nog eens goed om me heen, vrachtwagenchauffeurs bellen met hun bedrijf, melden dat het nog wel even gaat duren en gaan gelaten op de vangrail zitten. "Duurt nog wel even, kunnen toch geen kant op", ervaring heet dat.
Ik zie de man met de Tesla, we passeren elkaar regelmatig, 's ochtends, onderweg naar het werk. Ik probeer een praatje met hem, we moeten toch de tijd doden. Hij is gestrest, zijn afspraak, zijn afspraak, dat is wat er blijkbaar het belangrijkste is in zijn leven op dit moment. "Je kunt toch gewoon een nieuwe maken, of het telefonisch afhandelen?" Mijn inbreng brengt niet het gewenste effect, ik draai me om, negatieve energie strookt niet met het gelukkig prachtige weer. Ik zie her en der mensen verwoed bellen, er moet van alles geregeld, we delen onze dagen nu eenmaal in in vakjes en tijden, verstoring hierin brengt een hoop geregel mee, maar vooral veel spanning, het is te lezen van de gezichten en uit de lichaamstaal. Efficiency houdt geen rekening met onverwachte gebeurtenissen.
In de verte de gele bergingswagens, ik zie dat ze proberen langs de file te komen, maar ja, de vluchtstrook, die was niet leeg. Over een stukje van 500 meter doen ze zeker een kwartier, inschikken op een volle weg valt niet mee, ego's moeten opzij, om ruimte te maken voor diegenen die uiteindelijk verlossing brengen uit de ellende.
Ramptoeristen, ze lopen naar voren, fotootje schieten van andermans ellende, kunnen we mooi even delen via Facebook of andere social media, mensen staan bovenop de dijk en filmen, ook met de mobiel. Leuk om te laten zien, vanavond verjaardag. 
Gelukkig ook mensen die gewoon rustig blijven, om zich heen kijken, zich wat verwonderen, eens lachen om alles wat blijkbaar menselijk is.
En dan, na anderhalf uur, komt er beweging in. Er beginnen auto's te draaien, eerst eentje, later nog eens één, voorzichtig gaan er meer. Het verkeer wordt teruggeleid, over het B weggetje naast de snelweg komt ook meer verkeer voorbij, het verkeer wordt terug en omgeleid, langs het ongeluk, naar de brug. We rijden weer, tot aan de brug gedisciplineerd, langs de ravage op de weg, echt een puinhoop, een wonder dat er geen ernstige gevolgen voor mensen waren. Natuurlijk moet er een schip door de sluis, maar dan, dan gaan de slagbomen open en kunnen we weer, 130 op de cruisecontrol en gaan, Noord-Holland, we komen er weer aan!

www.johnlogemann.nl