Afscheid van mijn Pa

"Well Papa go to bed now, it's getting late. Nothing we can say is gonna change anything now".

Het zijn de eerste regels van Bruce Springsteen's Independence Day. Het gaat over het afscheid tussen een vader en zijn zoon. Het liedje waar ik steeds weer bij terugkom als ik aan jou denk Pa. De momenten in mijn leven dat er stappen werden gemaakt en jij er altijd was.

Het is het liedje dat ik in mijn hoofd had, uitschreeuwde, als we weer eens mot met elkaar hadden, vroeger, thuis, het ging natuurlijk om de duiven, maar stiekum om veel meer. "Ik kan het zelf wel, laat me mijn gang nou gaan."

Het is het liedje dat ik in mijn hoofd had toen we bezig waren mijn schaarse spulletjes van Enkhuizen naar Hoorn te brengen. Ik ging op eigen benen en wist het allemaal zo goed. Je hielp met schilderen en veel te veel wijze raad. "Ik kan het zelf wel, laat me mijn gang maar gaan."

Bij de geboorte van de kinderen en minder mooie gebeurtenissen, altijd weer was je daar, samen met die andere kanjer, Moe.

Telkens weer was ik er blij mee en benauwde het me. "Ik kan het zelf wel, ik ga mijn eigen gang." 

Altijd keek ik verder, deed wat me goed dunkte, wat jij ervan vond scheelde me niet veel, tenminste dat dacht ik.
Ben in Friesland beland, heb daar mijn geluk en liefde gevonden. Je vaderlijke woorden tegen Vera bij haar eerste ontmoeting met jou zullen we beiden nooit vergeten..... 

Onderweg terug speelden er twee dingen in mijn hoofd. Inderdaad dat liedje van Bruce en de gedachte dat ik het allemaal zelf wel kan, dat ik dondersgoed weet waar ik mee bezig ben. "Ik kan het zelf, wat bedoel je nou?".

In de jaren na mijn verhuizing naar Friesland kwam er een soort rust over me heen, werden de laatste stappen omhoog in mijn carrière gezet, begon er in mijn hoofd meer ruimte te komen voor wat er echt belangrijk is.

Daarmee kwam ook het besef over wat jij en Moe voor ons allemaal hebben betekend. Het is onbetaalbaar wat jullie beiden voor ons hebben gedaan. Ik begon eindelijk te begrijpen wat het betekend om vader te zijn, een beter voorbeeld heb ik me achteraf niet voor kunnen stellen.

De laatste maanden heb ik met bewondering gekeken, ik zag je pijn, je worsteling, de opoffering van Moe voor jou. In de gesprekken die we nog hadden kwamen we steeds dichter bij elkaar, de cirkel is gaan sluiten. 

"I guess that we were just too much of the same kind". 

Nooit handig als dat tussen je in staat, je hebt eigenhandig dat muurtje nog gesloopt. Wat een wijsheid en liefde sprak daar uit.

"Papa, now I know the things you wanted, but you could not say. I swear I never meant to takes these things away."

Je weet het, we hebben het gezegd, maar toch.... je mocht eens mee luisteren. "Ik ga het echt zelf doen Pa, ik zou alleen willen weten hoe." Bedankt!