Doe maar gewoon!

Zo’n vakantieweek confronteert je weer eens met de verschillende
opvattingen van gezellig en op je gemak voelen.
Ik ben dan misschien wel van de categorie doe maar gewoon, ik denk wel
te weten wat in de categorie over de top valt.
Gewoon een bakkie koffie met wat lekkers, niks teveel gevraagd toch?
Kom er maar eens om tegenwoordig.
Je krijgt een kaart onder de neus waar gemiddeld zo’n 15 variaties
koffie op staan....
Ik wil gewoon koffie! Geen moeilijke namen, geen bijna onbeperkte
keuzes. Suiker en melk kan ik er zelf wel bij doen, mocht ik dat al
willen.
Ooit in een koffie en theeschenkerij geweest? Wij waren er op maandag.
Ruikt er wel lekker, dat wel. Oh ja, ze branden er ook nog zelf de
bonen. Natuurlijk alles Fairtrade, helemaal verantwoord. Webshop
erbij, voor het geval je de beleving ook thuis wilt.
Ik kijk eens rond naar de clientèle, not my cup of tea zeg maar.
Ik vang wat flarden van gesprekken op en kijk wat er op de tafels
staat uitgeserveerd. Zandlopertjes om de sterkte van de thee in de
gaten te houden? Thee trekken van onbestemde blaadjes? Ik loop al
bijna gillend weg.
De clientèle kijkt ook terug naar mij. Ik zie het ze denken.
Boerenlul, maar dan in een meer sophisticated way beschreven.
Koffie op(Americano, gezet van die zelf gebrande bonen), gore smaak in
de mond, maar dat zal de Fairtrade zijn. Voor mij maar niet meer, pas
er niet echt tussen. Niet mijn ultieme koffie beleving.
De dinsdag, een paar deuren verder.
Ik vraag om koffie, enige vraag die wordt gesteld is of ik die zwart
wil of met suiker en melk. Lekker bakkie. Sterk, zoals ik mijn koffie
graag heb.
Kijk nog eens om mij heen, eigenlijk gewoon de dorpskroeg. Je kan er
eten, zuipen, praten en vooral jezelf zijn. Lekkere muziek. Geen wc
maar een pisgoot, met een rand erboven voor je bierglas, kan je ff
normaal afdruppelen.
Goed te weten dat er nog mensen zijn die weten wat de basics zijn,
meer heb ik niet nodig voor de ultieme koffie beleving en vooral om
mij mens te voelen!