Soms kom je voorbij

Voor Pa.

Zo soms kom je zomaar voorbij. 
Onaangekondigd, maar nooit ongelegen. Het gebeurd wel op de gekste momenten.
Als ik een liedje hoor bijvoorbeeld of iets lees. Het gaat dan wel vaak over afscheid.
Het is ondertussen alweer een jaar. 29 maart, in mijn geheugen gegrift.
Het was mooi, indrukwekkend, rustgevend, maar ook zo intens verdrietig.
Je had het goed geregeld allemaal, het leek wel op je laatste bouwproject. Dit keer was de afwerking ragfijn.
Het heeft me goed geholpen. Die dag leerde ik dat afscheid nemen vol trots en respect kan zijn. Dat liefde op een meeslepende manier wordt uitgedragen. Ik kijk er graag op terug, die dag in maart.
Soms kom je weer voorbij, je hebt me niet echt achtergelaten. Soms praat ik met je, alleen iets laten zien vind ik lastig.
Laatst maakte je me wakker, die ring, weet niet wat je precies bedoelde. Maar hij ligt waar hij hoort, ik raak hem soms aan. Die ring, dat ben jij.
Ik praat er wel over, niet zo vaak. Hoeft ook niet, het gaat prima zo. 
Maar soms kom je voorbij, in mijn hoofd. Dan praten we wat, traan in mijn oog.