Onze vakantie in 2018 kon gelukkig doorgaan zoals we het graag wilden. Rondtrekken door Frankrijk, met een bestemming voor een week in het midden, daarna nog wat dagen terug. Hoort tenslotte allemaal bij de vakantie.
Ideale manier om meer van het land te zien, van de geplande weg af te gaan als je dat wilt, of gewoon doorharken over de overigens goede Franse snelwegen en péages.
Dit jaar hadden we een 4 stopper, eerst een nachtje Brabant met een bezoek aan onze kleindochter, volgende stop Normandië, met een bezoek aan Omaha Beach en de Amerikaanse Memorial begraafplaats met slachtoffers in de strijd daar rondom D-Day.
Daarna een paar nachten in Cognac, om iets meer van de geschiedenis van het beroemde drankje te achterhalen, maar ook, waar komt dat nou eigenlijk vandaan? Geschiedenis en cultuur in één. Laatste stop was Hossegor, waar we een week aan de Atlantische kust verbleven, vandaar uit kon er van alles worden ondernomen. Ook hier staan geschiedenis en cultuur voorop. Nieuwsgierig zijn als ontspaning.
Na Hossegor nog twee nachten Chateauroux en een nachtje Trier, dan zit het er weer op.
Vooral de reis van Hossegor naar Chateauroux stond strak gepland. Vroeg vertrekken, om de drukte van de Rocade van Bordeaux voor te blijven. Bordeaux is een behoorlijk knooppunt, de Rocade is een soort Pèriferique van Parijs, maar dan op een iets kleinere schaal.
We hadden alles geregeld met Marina, de vrouw die namens de verhuurders van het appartement de belangen behartigd. Keurig gemeld dat we weg zouden zijn.
Zo geschiedde, tot ik na 75 kilometer, onder het rijden nog wel, toch nog even de telefoon checkte. Ik had namelijk nog niets teruggehoord van Marina. Er stond een berichtje op de display. Het berichtje zei: "You forgot your backpack here".
Consternatie. Mijn rugtas. In mijn rugtas mijn trouwe metgezel, de camera. Met de extra lens........
"App maar dat we nu terugrijden" commandeer ik Vera. De eerst volgende afslag van de A63 richting Bordeaux liet nog even op zich wachten. Ondertussen proberen te bellen. Dat lukt vaak niet, na een paar keer proberen wel gelukkig.
Marina geeft aan dat ze na het schoonmaken echt meteen terug moet, ze heeft maar tot 09:30 oppas voor haar kleine dochtertje.
"We will make it!", ik weet het zeker denk ik.
Afslag en terug naar het zuiden, richting Hossegor. De navigatie zegt dat we 09:22 terug zijn. Ik denk dat het sneller kan, zonder gekke fratsen.
En dat lukte. Om 09:18 bel ik aan bij het appartement in Hossegor. 81 kilometer in 44 minuten, niet gek al zeg ik het zelf. Marina geeft de rugtas en ook nog mijn vest. In het vest de sleutels van mijn werk en thuis.... Ik heb haar nog zeker tien keer bedankt.
Vera heeft maar één ding te zeggen. "Ik neem aan dat we nu weer gelijk staan? Je weet wel, sleutels, Terschelling, een paar jaar terug?" Ik lach maar eens lief naar haar en zeg bekende woorden: "Wat bleef je rustig schat". Het antwoord was net zo verwacht: "Je wilt niet weten wat er écht in mijn hoofd om ging". Ik weet er alles van, sinds Terschelling 2016....
Ideale manier om meer van het land te zien, van de geplande weg af te gaan als je dat wilt, of gewoon doorharken over de overigens goede Franse snelwegen en péages.
Daarna een paar nachten in Cognac, om iets meer van de geschiedenis van het beroemde drankje te achterhalen, maar ook, waar komt dat nou eigenlijk vandaan? Geschiedenis en cultuur in één. Laatste stop was Hossegor, waar we een week aan de Atlantische kust verbleven, vandaar uit kon er van alles worden ondernomen. Ook hier staan geschiedenis en cultuur voorop. Nieuwsgierig zijn als ontspaning.
Na Hossegor nog twee nachten Chateauroux en een nachtje Trier, dan zit het er weer op.
We hadden alles geregeld met Marina, de vrouw die namens de verhuurders van het appartement de belangen behartigd. Keurig gemeld dat we weg zouden zijn.
Zo geschiedde, tot ik na 75 kilometer, onder het rijden nog wel, toch nog even de telefoon checkte. Ik had namelijk nog niets teruggehoord van Marina. Er stond een berichtje op de display. Het berichtje zei: "You forgot your backpack here".
Consternatie. Mijn rugtas. In mijn rugtas mijn trouwe metgezel, de camera. Met de extra lens........
"App maar dat we nu terugrijden" commandeer ik Vera. De eerst volgende afslag van de A63 richting Bordeaux liet nog even op zich wachten. Ondertussen proberen te bellen. Dat lukt vaak niet, na een paar keer proberen wel gelukkig.
Marina geeft aan dat ze na het schoonmaken echt meteen terug moet, ze heeft maar tot 09:30 oppas voor haar kleine dochtertje.
"We will make it!", ik weet het zeker denk ik.
En dat lukte. Om 09:18 bel ik aan bij het appartement in Hossegor. 81 kilometer in 44 minuten, niet gek al zeg ik het zelf. Marina geeft de rugtas en ook nog mijn vest. In het vest de sleutels van mijn werk en thuis.... Ik heb haar nog zeker tien keer bedankt.
Vera heeft maar één ding te zeggen. "Ik neem aan dat we nu weer gelijk staan? Je weet wel, sleutels, Terschelling, een paar jaar terug?" Ik lach maar eens lief naar haar en zeg bekende woorden: "Wat bleef je rustig schat". Het antwoord was net zo verwacht: "Je wilt niet weten wat er écht in mijn hoofd om ging". Ik weet er alles van, sinds Terschelling 2016....
Reacties
Een reactie posten