Eind september 2016, vakantie. Vera en ik liggen op het strandje van Bidart, aan de zuidwest kust van Frankrijk.De golven van de Atlantische oceaan komen op. We springen er tegen in, laten ons mee glijden en gaan weer terug het strand op. Machtig die kracht waar je mee kunt spelen, maar die je onverbiddelijk pakt als je niet uitkijkt.
Vakantie. We zijn al voor de derde dag op dit strandje, zo 's middags na twee uur.
De Walrus is er ook, een nogal corpulente vrouw die topless op het strand ligt. De Gespierde Spijker komt aan. Paulus de Boskabouter komt met zijn twee vriendinnen het strand op. Gezichten die je kent na drie op volgende dagen. Waar is de zwart witte hond? Oh daar, met zijn baasje en de onvermijdelijke bal.
De surfers dobberen in het water achter de branding, wachtend op de juiste golf. Paulus is één van hen. Het is machtig om te zien hoe die gasten dat doen. Je kunt ze in categorieën indelen. Voor sommigen is het hun alles, hun way of life. Voor sommigen ontspanning, na of voor het werk. Er zijn er ook die erbij willen horen. Ze komen met hun plank niet eens door de branding heen. Maar het staat wel stoer, zo'n duur pak en zo'n plank, mooi gekleurd en gezekerd aan je been.Dure auto's naast oude VW busjes op de parkeerplaats, ze komen uit heel Europa. Net als in Californië of de Australische Gold Coast is de surfcult hier ook diep geworteld.
Pensionada's en zij die er verstand van hebben maken foto's van de surfers en becommentariëren hen. Dames duidelijk over hun prime, op zoek naar hun jeugd, een surfer en zichzelf. Jongeren die zich best vermaken. Zij die er ook altijd bij hadden willen horen.
Relaxte sfeer, zon, zee en strand, we gaan jullie missen!
Reacties
Een reactie posten