Gelukkig zijn er ook gewoon mooie dingen

Sommige weken zijn surrealistisch. Het gebeurd veel vaker, lang niet altijd is het zo uitgebreid in het West-Europese nieuws. Acht uur 's ochtends, ik ga bijna naar mijn werk. De dame op de tv zegt dat er iets aan de hand lijkt op vliegveld Zaventem, Brussel. Wat precies was nog niet duidelijk. Als ik in de auto zit komen de berichten door, bomaanslag, waarschijnlijk een zelfmoordterrorist. De rest van de berichten zijn alleen maar invulling van details, eigenlijk wil ik niets meer weten. Mafkezen, hoe haal je het in je kop om jezelf op te blazen en daarbij ook nog andere mensen de dood in jagen. In naam van de zaak waarvan jij vind dat het goed is. Beetje beperkt ben je dan wel in je denkwijze. Mensen verschillen nu eenmaal, zijn dus ook een andere mening toegedaan. Vind je dat er een plek is waar je past, waar je je ideeën kan uitleven, omdat men het daar gewoon vind, moet je daar heen gaan en de rest van de wereld er niet mee lastig vallen. Valt dat je zwaar, zul je moeten accepteren dat zaken niet met elkaar stroken.

Later in de week overlijdt Johan Cruijff. Johan Cruijff is de grootste Nederlander van de afgelopen eeuw, hij is groter dan het land waar hij vandaan komt, hij is van iedereen. Zoals U weet is iedereen van de wereld. Cruijff was al ziek, maakte het zelf bekend, meende nog te kunnen proberen om zijn ziekte naar zijn hand te zetten door te beweren dat hij, Cruijff, met twee nul voorstond, maar de ziekte kwam in de tweede helft keihard terug. Verdrietige zaak, op een leeftijd dat je tegenwoordig nog niet echt oud bent. Voor zijn familie een groot verlies, zoals het altijd een groot verlies is als er een naaste overlijdt. Voor de wereld betekend het afscheid nemen van een icoon. Nationale held in Catalonië, de regio die hem uiteindelijk liever was dan Nederland. Alom bewonderd om zijn voetbal talent en leiderschap. In het veld, als trainer, Cruijff leverde, steunend op twee gaven die maar zelden in één persoon verenigd zijn. Passie en talent voor het spel voetbal, gecombineerd met een vooruitziende blik, maakte hem ongenaakbaar. Als speler, maar ook als trainer, kon hij vaak al zien hoe een wedstrijd ging verlopen voor deze gespeeld was. Hij kon zijn tegenstanders, wist de zwakheden, en zocht deze op, of sterker nog, zette zijn medespelers zo neer dat deze zwakheden konden gebruiken om als team te excelleren. Er zijn er een paar die op gelijke hoogte staan als Cruijff, het zijn uiteindelijk allemaal verschillende spelers, met verschillende talenten. Niemand die het inzicht had, dat Cruijff liet zien. Donkere dagen dus, zo werd het ook beleefd in de wereld, voor je het weet raakt het je.

Toch heb ik deze week mooie dingen mogen aanschouwen. Dingen waar je blij van wordt, dingen die je in een goede afloop laten geloven, dingen die je positieve energie geven. Gelukkig wel.

Zo was er die donderdag en vrijdag. Een collega had het moeilijk, maar door hem te steunen, wat zaakjes voor hem te regelen, maar vooral wat van mijn eigen kennis en kunde met hem te delen, zorgde ervoor dat hij weer snel opbloeide. Mooi gebaar, vrijdagavond, toen ik naar huis ging. Nog snel een hand en een welgemeend bedankje voor de steun. Blij wordt je ervan.

Ooievaars weer terug uit het zuiden.

Zaterdag, onderweg met de duiven voor een trainingsvluchtje. Ergens in het land staat een ree, vrij uniek rond twaalf uur 's middags, daarna een ooievaar in de lucht. Ze zijn weer terug uit het zuiden blijkbaar. Als ik stop op een parkeerplaats langs de snelweg om de duiven te lossen speelt zich een nog mooier schouwspel af. Vier ooievaars cirkelen boven mijn hoofd, duidelijk terug van hun trek vanuit het zuiden en zoekend naar hun nestplekken van het jaar ervoor. Ik neem de tijd om de duiven één voor één te lossen, ondertussen speelt zich een prachtig schouwspel af in een weiland een meter of 50 voor me. Kievitten maken hun afleidingsmanoeuvres en duikvluchten, maar liefst drie kiekendieven struinen het weiland af, op zoek naar het nest wat de kieviten met alles wat ze hebben verdedigen. Alleen al het feit dat ze drie van deze rovers van zich af weten te schudden is een wereldprestatie. Uiteindelijk druipen de rovers af. Even verderop draait een stelletje haviken om elkaar heen, ze baltsen, maken elkaar het hof, ze hebben duidelijk plannen om ergens in de bomenrij een gezin te stichten. Majestueus is het woord wat hoort bij deze machtige vogels. Hoeveel wil je genieten in een half uurtje tijd? 

Nog wel een kanttekening: heeft de teruggang van de weidevogels niet te maken met het overschot aan roofvogels? Honger zorgt ervoor dat dezen op alles gaan jagen.....

Zaterdagavond nog even bij kleindochter langs, een beetje ziek was het bericht. De vriend van mijn dochter kondigt aan dat hij het zat is thuis te zitten, gaat het zelf wel regelen, begint voor  zichzelf. Deze wil in ieder geval verder met zijn leven. Kleindochter schonk mij haar liefste lach, bleek koortsvrij en viel na haar flesje op mijn arm in slaap. Wat was er ook alweer gebeurd in de wereld?