Zoals zo vaak schrijf ik op dit blog als we vakantie hebben. Juist dan valt op wat je verwonderd of tegen staat. Er is in ieder geval rust en tijd om iets te overdenken.
We leven in 2020, het jaar van de Corona crisis. Het jaar waarin de wereld met de neus op de feiten werd gedrukt, het jaar waarin we allemaal werden geconfronteerd met onze manier van leven, onze houding naar onze medemens, onze manier van werken.
Voor zowel Vera als voor mijzelf was het een jaar van uitersten. Meegezogen in de mallemolen die de eerste golf Corona veroorzaakte, daarna besef en toch ook wat vat op wat het "nieuwe normaal" voor ons betekend.
Het was raar dat we opeens even niet meer uit konden gaan, even iets eten in de stad, niet omdat dat moet maar omdat dat kan. Het was raar, vanuit een druk project plotseling thuiswerken, daarna overigens weer razendsnel opschakelen. Vera die in een corona team werkte, mensen die mogelijk of zeker besmet waren met corona verzorgen. Daarna tot haar verdriet zag hoe de mensen die stonden te klappen voor de zorg een paar weken laten stonden te demonstreren op de Dam en daarbij zo ongeveer alle regels aan hun laars lapten. Huidskleur bleek belangrijker dan een ongrijpbaar virus.
Die periode liet ook zien hoe vindingrijk we zijn en hoe makkelijk aanpassingen gedaan kunnen worden. Het 'nieuwe normaal' bleek ook heel veel kansen te bieden op allerlei vlak.
Het "nieuwe normaal" en de aanpassing daartoe bleek ook heel inspannend te zijn. Beiden verlangden we naar vakantie.
Zeker geen moraalridders, maar wel voorzichtig, we werken allebei in een primaire sector. Zou onze vakantie door kunnen gaan. We hadden gepland. Eerst een paar dagen naar Duitsland, we wilden nu eindelijk weleens wat meer van Trier zien. Nooit in Zwitserland geweest, allebei niet, dan maar eens een paar dagen naar Lausanne, aan het meer van Genève, Olympisch Museum bekijken wellicht? Daarnaa naar ons geliefde Frankrijk, we hadden vorig jaar iets anders gepland, zeker geen spijt van maar Frankrijk lonkte weer. De berichten waren niet best, gebieden in Frankrijk kregen een oranje kleur, ook in de buurt van waar wij hadden geboekt.....
Op de vrijdagavond, vlak voor we vanuit Zwitserland de grens naar Frankrijk zouden oversteken, kwam het bericht dat er nog meer gebieden in Frankrijk op oranje gingen, inderdaad ook het gebied waar wij heen wilden. What to do?
Verstand hoort hier de overhand te hebben. Eigenlijk waren we er heel snel uit, Frankrijk is niet stabiel, buiten ons geplande weekje, dus gewoon niet heen gaan. Zwitserland is mooi, maar we voelden ons niet heel erg safe. Regels waren duidelijk, de uitvoering verliep nogal chaotisch. Dan maar terug naar Duitsland. Snel een hotel voor het weekend geboekt, wederom aan de Moezel, maar wel een stuk verderop. Daarna een midweek een appartement geboekt aan het Steinhude Meer, straks nog een weekendje Emden.
Onze verantwoording dus genomen. De euro's die het kost zijn van minder belang, we hebben daarnaast het geluk dat we het ons kunnen veroorloven.
Toch zit het mij dwars. Ik zie dat ik overal een papier moet invullen. Naam, adres, woonplaats, telefoonnummer. Allemaal om te helpen contact onderzoek te kunnen doen. Er wordt in Duitsland verwacht dat je in elke vrij te betreden ruimte een mondkapje draagt, in Zwitserland ook overigens. Regeltjes waar je snel aan went, ook nog regeltjes die niet erg vervelend zijn.
Ik ben een fervent supporter van het wielrennen, waarbij de Tour natuurlijk het summum is. Ik zie tot mijn grote verbazing dat de Tour gewoon gaat starten in oranje gebieden, ze tourden deze week zo ongeveer langs de plek waar we een weekje hadden geboek. Ik zie renners vloeken, schelden, vallen, aanvallen, achterop raken en vooral pontificaal in beeld. Ik zie toeschouwers, op de mooie plekjes in de koers opeen gepakt, schreeuwend, met mondkapje, zonder mondkapje, het is blijkbaar niet te handhaven. Oh ja, na de finish doen we wel meteen een mondkapje op, want dan valt het wel heel erg op als je je niet aan de regels houd.
Ben ik nou gek? Ik zie de US Open zonder publiek, ik zie NBA in een bubble in Orlando, Formule 1 zonder publiek. Iedereen test zich helemaal suf, terwijl er berichten zijn dat ziekenhuizen en GGD's amper meer aan testmateriaal kunnen komen. Ik zie ook malloten die demonstreren omdat ze in hun vrijheid worden beperkt. Dat waren zeker dezelfde die al "thuiswerkend" in de rij stonden bij de bouwmarkt om dan toch maar aan die lang uitgestelde renovatie te beginnen, 's avonds om acht uur nog even klapten voor die mensen die zicht kapot werkten in de zorg, gewoon omdat dat hielp om je geweten te sussen.
Vrijheid? Ik kon kiezen wat ik wilde doen tijdens mijn vakantie, ik word zo goed mogelijk beschermd als ik straks weer ga werken. Tsja, sommige dingen kunnen even niet, of op een manier die niet zo gezellig is.
We hebben gekozen, we hebben onze verantwoording genomen en met wat kleine aanpassingen vrij kunnen reizen, niemand die ons een strobreed in de weg legt. Die regeltjes die zijn er om het risico op ziek worden zo veel mogelijk te beperken. Dus lijstje invullen bij elke kop koffie die je besteld, mondkapje op waar dat wordt gevraagd, die anderhalve meter is best prettig, sta je tenminste niet in de zweet en nicotinelucht van een ander.
Wij hebben in ieder geval een memorabele vakantie.
Reacties
Een reactie posten