Weg Terug

Terschelling is weer klaar. Week doorgebracht in de duinen. Mooi weer
was het niet. Stevige wind, luchten vol met zware wolken en golven die
het strand op beuken is wel wat je zoekt in januari.
Nee, er viel op het strand niets meer te jutten. Er was wel een
opmerkelijk aanbod in My Little Pony varianten en linker plastic
badslippers. Gratis, je zou bijna de koffer vol stoppen.
We hebben alles weer binnen. Ultieme beleving van wat ik niet wil,
arrogantie die wordt afgezeken, een veel te lekkere rundersteak,
kilometers op de fiets en de dagelijkse wandeling. Je vind wat je wilt
vinden.
Bunkers, duinland, vogels in meer variëteiten dan je ooit kunt
benoemen. Mijn camera draaide weer overuren. Dat museum, dat zo
aangenaam verraste.
Vera en ik hebben elkaar weer alles verteld wat we kwijt konden. Alles
samen beleefd wat we wilden beleven.
Dichtbij elkaar blijven, fysiek en mentaal, toch vrij. Geheim van een
goede verstandhouding.
Gelukkig, dat ene woord, vaak misbruikt.
Zo gemeend, als we op de weg terug zijn van een week bijtanken. Zouden
we nog veel vaker moeten doen....